Voor iedereen heeft dit woord een andere betekenis. Daarom is het goed om uit te leggen wat ik ermee bedoel.
Het leven bestaat uit wisselingen en fases waarin je dingen leert of tegenkomt. In mijn werk ben ik met jeugd in aanraking gekomen en wat mij verbaasde was vaak de veerkracht van een kind. De drang om zich te ontwikkelen, vaardigheden te willen leren. Het zijn dan vaak de volwassen waar de kinderen van leren om niet meer op te staan. Dan begint de reis van volwassenheid die voor sommigen erg lang kan duren.
Een levenscoach is dan iemand die je kan helpen en met je mee kan bewegen door je leven heen. Iemand die soms meer of minder aanwezig is in je leven. Totdat hij of zij weer nodig is en weer samen de veerkracht moet aanboren. Doordat die persoon door het leven heen aanwezig is zorgt dat voor stabiliteit en verbondenheid. Het zorgt ervoor dat je kan reflecteren en kan sparren. Net even dat steuntje in je rug voelen als je een moeilijke beslissing moet maken.
Een levenscoach gun ik iedereen, want iedereen heeft die in zijn of haar vorm nodig. Hetzij in een vriend of vriendin. Maar ook een familielid is een optie. Helaas is het ook regelmatig dat er net iets meer nodig is, vaak op het gebied van begrip en kennis die de levenscoach dan nodig heeft. Iemand die kan ondersteunen en samen met je kan kijken hoe je het beste stabiel kan blijven als je bijvoorbeeld somber voelt. Door die (tijdige) aandacht voorkom je vaak grote negatieve gevoelens. Dit kan somberheid /depressie zijn of eenzaamheid.
Dit is mijn visie op een levenscoach en hoe ik mijn begeleiding daarin neerzet. Iedereen heeft recht op aandacht, er zijn voor elkaar en verwachtingen naar elkaar leren uit spreken.